01. Dynamic Hexagon

Γεωργαλίδου , Χατζηπέτρου , Τσάμη

 

Πινακίδα 1 Πινακίδα 2

Ως αντικείμενο του θέματός μας, επιλέξαμε τη δημιουργία ενός πανέλου το οποίο αποτελεί μια άρτια μονάδα που, κατά την επανάληψή της, δημιουργεί μια πρόταση για δυναμική όψη. Καθώς η μελέτη αυτή αφορά πολυώροφα κτήρια γραφείων, μαζί με το σχεδιασμό των όψεων, παρέχουμε και το σχεδιασμό ενός κτηρίου γραφείων, πάνω στο οποίο εφαρμόζουμε τη μελέτη μας.

Το κάθε πανέλο έχει διαστάσεις 3.10μ πλάτος Χ 3.70μ ύψος Χ 0.32μ πάχος και έχει σχεδιαστεί με τρόπο που καθιστά εύκολη τη σύνδεσή του με τα εφαπτόμενα πανέλα και την ανάρτησή τους στον φέροντα οργανισμό του εκάστοτε κτηρίου. Η απαιτούμενη στεγάνωση και θερμομόνωση εμπεριέχεται στο εσωτερικό του πανέλου κι έτσι το σύνολο των πανέλων, αποτελεί και τον τοίχο πλήρωσης του κτηρίου.

Η εξωτερική επιφάνεια του πανέλου, επενδύεται με το υλικό metallock, το οποίο χαρακτηρίζεται από εύκολη επεξεργασία και τοποθέτηση, μεγάλο εύρος επιλογών υλικού επένδυσης και πολύ μικρό βάρος. Στην περίπτωσή μας επιλέξαμε δύο διαφορετικά υλικά επένδυσης, τα μεταλλικά φύλλα corten και τις ξύλινες σανίδες.

Όσον αφορά στο σχεδιασμό των ανοιγμάτων, προτείνουμε πέντε παραλλαγές πανέλου, οι οποίες χαρακτηρίζονται από διαφορετικό αριθμό και διαφορετική θέση των ανοιγμάτων. Σε κάθε περίπτωση υπάρχει το μεγάλο κεντρικό άνοιγμα που καλύπτει τις ανάγκες φωτισμού και οπτικής επαφής με το εξωτερικό περιβάλλον και δύο ή τρία μικρότερα ανοίγματα αερισμού πάνω και κάτω από το κεντρικό. Η ανώτερη ζώνη των ανοιγμάτων, που είναι σε μέγεθος λίγο μεγαλύτερα από αυτά της κατώτερης ζώνης, χρησιμοποιείται κατά το ήμισυ και για τον φωτισμό του κτηρίου κατά τη διάρκεια της μέρας. Τα ανοίγματα έχουν εξάγωνο σχήμα κι έτσι τα κεντρικά διαθέτουν από έξι ανοιγόμενα φύλλα, τα μεσαίου μεγέθους διαθέτουν 3 ανοιγόμενα φύλλα και ένα συρόμενο και τα μικρότερα ανοίγματα διαθέτουν δύο συρόμενα φύλλα. Σε κάθε περίπτωση, τα ανοιγόμενα φύλλα συνδέονται μεταξύ τους με ύφασμα το οποίο λειτουργεί σαν βεντάλια και επικαλύπτει τα μεταξύ τους κενά προκειμένου να μη δημιουργούνται ενοχλητικά ηλιακά ίχνη στο εσωτερικό.

Ο συνδυασμός πανέλων με διαφορετικά υλικά επένδυσης και διαφορετικές διατάξεις ανοιγμάτων, δημιουργεί μια “τυχαιότητα” στην όψη. Η τυχαιότητα αυτή, ενισχύεται από το διαφορετικό άνοιγμα των φύλλων των ανοιγμάτων ανάλογα με τον προσανατολισμό τους και τη θέση του ήλιου. Δηλαδή, όσον αφορά στο κεντρικό άνοιγμα, στην ανατολική και δυτική όψη δημιουργούνται τρία ζευγάρια φύλλων (κεντρικό και πλαїνά), ενώ στη νότια όψη δημιουργούνται δύο τριπλέτες φύλλων (πάνω και κάτω). Στην ανατολική όψη το κεντρικό και δεξί ζευγάρι παραμένουν πάντα ανοιχτά ενώ το αριστερό κινείται ανάλογα με τη θέση του ήλιου και στη δυτική όψη παραμένουν σταθερά το κεντρικό και αριστερό ζευγάρι ενώ κινείται το δεξί. Στη νότια όψη και οι δύο τριπλέτες παραμένουν σταθερές.

Στο εσωτερικό του πανέλου, προβλέπεται μηχανισμός ηλεκτρικών πιστονιών, ο οποίος χρησιμοποιείται για τη κίνηση των ανοιγόμενων και συρόμενων φύλλων των ανοιγμάτων. Η κίνηση των φύλλων αυτών καθορίζεται από τη θέση του ήλιου, το αζιμούθιο και τα κλιματολογικά δεδομένα κάθε περιοχής. Στη δική μας περίπτωση, χρησιμοποιήσαμε τα κλιματολογικά δεδομένα Θεσσαλονίκης και μελετήσαμε την ανατολική, δυτική και νότια όψη του κτηρίου. Σε εφαρμογή της μελέτης σε υπαρκτό κτήριο, οι κινήσεις των φύλλων των ανοιγμάτων θα καθορίζονταν από κατάλληλους αισθητήρες φωτός και θερμότητας.

Έτσι, όλα τα ανοίγματα παρέχουν σκίαση με την βοήθεια των πάνω και πλαїνών φύλλων, ενώ το κάτω φύλλο του κεντρικού ανοίγματος συμβάλλει στη διάχυση του φωτός στον χώρο. Κατά αυτόν τον τρόπο ο εσωτερικός χώρος του κτηρίου κάθε ώρα της ημέρας είναι κατάλληλα φωτισμένος, χωρίς ηλιακά ίχνη. Το βράδυ, που το κτήριο μας είναι ανενεργό και όλα τα ανοίγματα πλην αυτά του αερισμού είναι κλειστά, γίνεται η ανανέωση του αέρα μέχρι την επόμενη μέρα.

Για την διεκπεραίωση και προσομείωση της ιδέας χρησιμοποιήθηκαν τα λογισμικά AutoCAD και Rhino σε συνδυασμό με Grasshopper. Χρησιμοποιήθηκαν επίσης το plug-in “Ladybug” στο Grasshopper και η γλώσσα προγραμματισμού “Python” για τη δημιουργία του κώδικα που αφορούσε στη κίνηση των ανοιγμάτων.