Το πρότζεκτ έχει ως στόχο τη σχεδίαση ενός δυναμικού συστήματος σκίασης στην νότια πρόσοψη κτιρίου γραφείων, το οποίο θα συνδυάζεται και με τη χρήση φωτοβολταϊκού υαλοπίνακα χαμηλής διαφάνειας. Βασική ιδέα πίσω από το σχεδιασμό αποτελεί η δημιουργία ενός αυτόματου συστήματος το οποίο θα μπορεί να προσφέρει την απαραίτητη σκίαση στο εσωτερικό αλλά και ηλεκτρικό ρεύμα κάνοντας το κτίριο ενεργειακά αυτόνομο.

Γι’ αυτό το λόγο δημιουργήθηκε ένα μεταλλικό πλαίσιο, μέσα στο οποίο τοποθετήθηκε το φωτοβολταϊκό τζάμι, καθώς και ένας μεταλλικός πρόβολος, ο οποίος στηρίχτηκε στο δοκάρι από οπλισμένο σκυρόδεμα πάνω από τα παράθυρα του υφιστάμενου κτιρίου και από τον οποίο κρεμάστηκε το πλαίσιο. Η κίνηση που έπρεπε να κάνει το πλαίσιο, ώστε να παρακολουθεί την κίνηση του ήλιου το μεγαλύτερο δυνατό διάστημα τόσο μέσα στη μέρα όσο και στο χρόνο, αποτελούταν από δύο περιστροφές σε δύο άξονες. Για να καθιστούν επομένως και οι δύο αυτές περιστροφές δυνατές δημιουργήθηκε μία κεντρική στήριξη μεταξύ πλαισίου και προβόλου και η οποία κατέληγε σε σύνδεση με μία σφαιρική άρθρωση-μπίλια (ball joint).

Στη συνέχεια, σχεδιάστηκαν άλλες δυο στηρίξεις που ξεκινούσαν από τον πρόβολο, δεξιά και αριστερά αντίστοιχα, και οι οποίες επίσης κατέληγαν σε σύνδεση με σφαιρική άρθρωση, μικρότερης διαμέτρου από της κεντρικής στήριξης. Σε αυτές τις μπίλιες τοποθετήθηκαν ηλεκτρικά πιστόνια 1000Ν και με μέγιστη διάσταση προέκτασης 705χιλ. Στην άλλη άκρη τους τα πιστόνια ενώθηκαν με τις κάθετες μεταλλικές ράβδους του πλαισίου, στις οποίες πάλι είχαν τοποθετηθεί σφαιρικές αρθρώσεις. Συνεπώς, χάρη στη κεντρική στήριξη με τη μπίλια, που επιτρέπει την περιστροφή του πλαισίου σε δύο άξονες, και στη χρήση κατάλληλα ρυθμισμένων πιστονιών δεξιά και αριστερά, που επιτρέπουν στο πλαίσιο να κάνει τις κινήσεις που χρειάζεται ώστε να παρακολουθεί τον ήλιο, επιτυγχάνεται η σκίαση του εσωτερικού χώρου αλλά και της μετατροπής της ηλιακής ακτινοβολίας σε ηλεκτρικό ρεύμα, προσφέροντας σε ένα βαθμό τόσο θερμική άνεση στο εσωτερικό όσο και ενεργειακή αυτονομία στο κτίριο.