Θεοδωροπούλου Χριστίνα, Αναγνωστόπουλος Γεώργιος
Η ιδέα του έργου αυτού είναι βασισμένη στην έλλειψη βαρύτητας. Μια σταγόνα νερού χάνει το αρχικό της σφαιρικό σχήμα και μετατρέπεται σε κάτι πιο ρέων και διαφανές. Ένα σύννεφο νερού είναι τοποθετημένο στο κέντρο με την μορφή δακτυλίου και τροφοδοτεί ποιοτικά την υφή των μορίων του νερού. Το εσωτερικό της σταγόνας – κάψουλας, είναι οργανωμένο σαν ένα παιχνίδι των μορίων του νερού που έχουν απομείνει και τα οποία τείνουν να βγουν έξω από την κάψουλα. Ενεργοποιώντας κάθε ένα από τα έγχρωμα κουμπιά στο μπροστινό μέρος του κεντρικού δακτυλίου, ξεκινάει και η μετακίνηση ενός εσωτερικού μορίου κάθε φορά και το οποίο τείνει να ταξιδεύει από την νότια πλευρά της κάψουλας προς τη βόρεια και αντίστροφα. Ο χρήστης συμμετέχει μεταθέτοντας τα εσωτερικά αυτά μόρια και παράγοντας μια ποικιλία συνθέσεων της σταγόνας, αποκαλύπτοντας καινούργια μοτίβα και καινούργιες δομές εικόνων. Οι παραλλαγές αυτές αποτελούν τρισδιάστατες αλγοριθμικές συνθέσεις ενός εικονικού περιβάλλοντος τονίζοντας την απουσία των βαρυτικών δυνάμεων, ένα από τα χαρακτηριστικά στοιχεία ύπαρξης της αρχιτεκτονικής στον κυβερνοχώρο.
Keywords: , simulation, explorative, platform, abstract