Λέκκας Θέμης, Μιχαϊλη Φωτεινή, Αθανασέκου Χριστίνα
H προοπτική μπορεί να αντιμετωπίζεται σαν κάτι περίπλοκο, αλλά στην ουσία βασίζεται σ’ ένα απλό και αδιαμφισβήτητο εμπειρικό γεγονός, στο γεγονός ότι από μια συγκεκριμένη θέση το μάτι μας μπορεί να δει μια πλευρά του αντικειμένου που μας προβάλεται και επομένως πρέπει να υποθέσουμε ή να φανταστούμε τι υπάρχει από πίσω. Ο Albert Ames επινόησε μια σειρά από ευρηματικά trompe l’ oeil ικανά να συμβάλλουν στην εξήγηση του γιατί η θεωρία της προοπτικής έχει πράγματι απόλυτη αξία, έστω και αν προυποθέτει τη συνεργασία του θεατή. Η παραπάνω είναι απαραίτητη στην ανάγνωση προοπτικών εικόνων επιβεβαιώνοντας πως η προοπτική είναι μια μέθοδος παρασκευής εικόνων προορισμένων να δημιουργούν ψευδαίσθηση. Σε μια παραμόρφωση δεν μπορούμε να αποφανθούμε τι συμβαίνει μπορούμε μόνο να υποθέσουμε και η εικασία μας επηρεάζεται από τις προσδοκίες μας. Η προοπτική παράγει τις πιο πιστικές ψευδαισθήσεις όταν στηρίζεται σε αυτές τις προσδοκίες και τα συμπεράσματα του θεατή. Όταν βλέπουμε μια εικόνα που δεν μας είναι οικεία με την πρώτη οπτική επαφή, δηλαδή δεν εμπιστευόμαστε τα μάτια μας απόλυτα ή χρειαζόμαστε συμπληρωματικές πληροφορίες ενστικτωδώς αλλάζουμε θέση. Μετακινούμαστε αλλάζοντας την προοπτική και παρατηρούμε τις αλλαγές που προκλήθηκαν. Με αυτό τον τρόπο τονίζουμε πως η αντίληψη έχει βασικά χαραστήρα πρόγνωσης. Πρόκειται για μια πρόγνωση του σχήματος που θα εμφανιστεί αν και όταν μετακινηθούμε. Στην εργασία μας, συγκεκριμένα, επηρεαζόμενοι από τη σχέση των ψευδαισθήσεων και της συμμετοχής του θεατή δημιουργήσαμε μια πορεία διαδοχικών προβολών την οποία ο χρήστης καλείται να συνεχίσει μέσω των επιλογών του. Μπαίνοντας σε ένα χώρο έρχεται αντιμέτωπος με μια σειρά εικόνων ακαθόριστων. Αν η παρατήρηση γίνει από μια συγκεκριμένη οπτική γωνία η παραμόρφωση των εικόνων υποχωρεί και αποκαλύπτεται μια «λογική» εικόνα/μορφή. Αυτό που οδηγεί τον χρήστη στην οπτική γωνία που είναι ορισμένη από εμάς να του αποκαλύψει μια εικόνα, είναι η υπόθεση/προσδοκία για μια λογικά συνεκτική εικόνα. Η αποκάλυψη της εικόνας οδηγεί σε έναν νέο χώρο και μια νέα αναζήτηση. Σε κάθε χώρο που εισέρχεται υπάρχουν σχηματισμοί δύο εικόνων. Η καθεμία απ’ αυτές δημιουργεί τον νέο χώρο με τα γεωμετρικά χαρακτηριστικά της εικόνας που μεταβαίνει ο χρήστης και ούτω καθεξής. Η κάθε μετάβαση είναι μια προσθήκη ενός γεωμετρικού χώρου στον αρχικό και ο συνολικός χώρος προσδιορίζεται από τις διαδοχικές επιλογές του χρήστη.
Keywords: , blender, simulation, explorative, abstract